Perdeleri çekerek başlıyor sabah
Güneş girsin evimize davetsiz misafir gibi
Atlastan yelkenler çağırıyor bizi sefere
Aklımızı incitmeyen iyi sebepler
Dalımızı titretmeyen düş kırıkları
Bunlar bir kahvenin telvesi gibi
Olur olmaz yollar çıkarır önümüze
Biz kısmet dedikçe fal açarlar teklifsizce
Rahatı bozulmasın dünyanın
Ben etrafı toplarım tarihe kalmasın diye
Arkamda kalmasın hiçbir şey
Savaştan kaçıp kurtulmuş atlar bekliyorum
Gelin ata biner kısmet der
Ben hangi deniz var aşılacak derim
Yeter ki uysal olduğum bilinmesin
Perdeleri çekelim bitsin gün
Omzum bütün günün ağırlığıyla eğilsin
Buna yorgunluk diyelim
Ya da bir savaşın provası
Huzuru başucumuzdan eksik etmeyelim
Kısmet bir kapı arkasındadır kim bilir
Ben bu gidişe gidiş demem bilesin
Bu şiir 34. sayımızda yayınlanmıştır.
