I.
ben bu şiiri
kaderin keskisi bir masalın
içinden yazıyorum
oysa ki sağ ayağımla girmiştim
Yunus’u bizim yapan esnek okla
birazı bile olamadığım sıkışık kalbine
nefes aldıkça göğsümü çatlatan yorgunluk
ucuna ırmaklar eklediğim bir anda
bayrağın en dalgalı kıvrımını kışkırtır
uzakta alıp yanında verdiğim soluk
senin kirpik uçlarında seğiren dünya
parmağımı sıkan bir yüzük gibi
bir tür dikişle tutturmuş beni yalmanına
ben bir güz günü elmayı ısırdığımda
II.
bir güz günü elmayı ısırdığımda ben
devletin en serin odalarında avuçlarımın içi
kurdela ile süslü savaş artığı kızgın namlu
ben bir güz günü elmayı ısırdığımda
ve bağırdıkça boşaltır gibi
gök eninden bir davulu
vahşi kuşların tünediği açlığımıza
tüylenen zor zamanlara gerili ellerimiz
